آذربایجانی ها در حال جشن گرفتن یک توافق صلح هستند که به آنها کنترل مناطق وسیعی از مناطق تحت کنترل ارمنستان در قره باغ و اطراف آن را بدهد ، روزی که بیش از یک ربع قرن در انتظار آن بودند.

یکشنبه در تاریخ 10 نوامبر اخبار منتشر شد مبنی بر اینکه الهام علی اف رئیس جمهور ، نیکول پاشینیان نخست وزیر ارمنستان و ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه توافق نامه ای را برای پایان دادن به جنگ یک ماه و نیم امضا کردند. این شرایط تقریباً به طور کامل برای آذربایجان مطلوب بود ، به طور قابل توجهی بازگشت تقریباً تمام مناطق اطراف قره باغ و همچنین مرکز تاریخی و فرهنگی آنها در منطقه ، شوشا.

با طلوع روز جدید در باکو ، سامایا داداشووا 70 ساله به خیابان ها رفت. او پس از اخبار منتشر شده از توافق صلح ، نتوانسته بود یک چشم به خواب بگذارد و مضطرب بود که صبح به جشن بپیوندد. داداشووا هنگام ورود به میان جمعیت جشن ، اشکهای صورتش را پاک کرد. داداشووا ، که نوه اش در این جنگ پا از دست داد ، گفت: “من بسیار خوشحال شدم ، همه پرچم ها را تماشا کردم ، و گریه کردم.”

“خوشبختی من حد ندارد. این برای من یک لذت مضاعف است زیرا من اهل قراباغ هستم. “گفت مالک تقی زادا ، یکی از جانبازان جنگ در دهه 1990 که قلمرو را تحت کنترل ارمنستان گذاشت. در قرارداد جدید پیش بینی شده بود که منطقه اصلی او در آغدم تا اول دسامبر به آذربایجان بازگردد.

یکی از عناصر غیرمنتظره این معامله این است که این معاهده توسط حدود 2000 صلحبان روسی که فقط چند ساعت پس از امضای قرارداد وارد قره باغ شدند ، اجرا می شود. محل استقرار آنها در استپاناكرت ، پایتخت منطقه خواهد بود كه تحت كنترل ارمنستان باقی خواهد ماند.

در حالی که آذربایجانی ها در مورد دستاوردهای سرزمینی که در طول جنگ بدست آورده اند ، سرحال هستند ، برخی نگرانی خود را در مورد استقرار نیروهای روسی و اهرم فشار بر باکو که قول می دهد به مسکو بدهد ابراز داشتند.

علی کریملی ، رهبر مخالفان از حزب جبهه مردمی آذربایجان ، در بیانیه فیلم ضبط شده گفت: “پس از 27 سال نیروهای روسی به آذربایجان بازمی گردند و این یک چیز بسیار بدی است.” وی با اشاره به درگیری های منجمد در سایر نقاط اتحاد جماهیر شوروی سابق که حضور نیروهای روسی را نشان می دهد ، گفت: “این ممکن است یک ارتش صلح نامیده شود ، اما ما می دانیم که این ارتش از فعالیت های خود در مولداوی و گرجستان به چه معناست.”

کریملی گفت که نیروهای روسی به ارمنی ها کمک کردند تا در جنگ اول بر سر قره باغ در دهه های 1980 تا 1990 پیروز شوند. وی گفت: “بازگشت نیروهای روسی به قره باغ ، حتی با مأموریت حفظ صلح ، مغایر منافع ملی آذربایجان است.”

سایر آذربایجانی ها نیز با ابراز احساسات گفتند که روسیه با در اختیار گرفتن صلح قره باغ در امور آذربایجان نیز حرف می زند. روسلان آزادوف ، آذربایجانی ساکن ایالات متحده ، در توئیتر خود نوشت: “خروج نیروهای مسلح روسیه از آذربایجان مهمترین تصمیم استقلال ما بوده است.”

شاهین رضایف ، روزنامه نگار و مفسر در باکو ، گفت که مسکو با درگیر شدن در این مرحله ، قبل از بازپس گیری کامل آذربایجان از قره باغ ، یک پیروزی استراتژیک به دست آورد و بدین ترتیب اهرم های نفوذ هر دو طرف را حفظ کرد. رزایف به Eurasianet گفت: “روسیه به آذربایجان برای قدرتمند شدن بیش از حد نیاز ندارد” و گفت كه به نظر می رسد باكو با اولتیماتوم مسكو موافقت كرده است.

خدیجه اسماعیل ، روزنامه نگار برجسته در آذربایجان ، که همچنین با ورود نیروهای روسی به منطقه درگیری مخالفت کرد ، گفت: “احتمالاً راهی دیگر وجود نداشت.” وی گفت: “مشكل اصلی این است كه درگیری مجدداً منجمد شد” ، زیرا هیچ یك از دو طرف از تقسیمات ارضی جدید خوشحال نخواهند شد. “تهدید دوباره منجمد شدن درگیری” همچنان در منطقه وجود دارد.

رضایف گفت كه مسكو دو پرنده را با یك سنگ كشت ، راه خود را برای تضمین حضور نظامی در آذربایجان و احتمالاً نخست وزیر ارمنستان در حال نابودی نیكول پاشینیان دستکاری كرد. در حالی که رسانه های روسی عموماً درگیر ارمنستان در درگیری ها بودند ، این کار را در حالی انجام می داد که انتقاداتی را متوجه خود پاشینیان می کرد. (پاشینیان در سال 2018 از طریق نوع اعتراضات خیابانی که کرملین از آن وحشت دارد به قدرت رسید).

هنوز هم ، رضایف گفت که یک تصمیم عملی از طرف باکو است که با نقشه مسکو همراه شود. وی گفت: “این یک سازش هوشیارانه است” ، افزود که با این وجود حضور صلح بین المللی راه حل بهتری برای هر دو طرف بوده است.

اما برای آذربایجانی های عادی ، اشکالات معامله روسیه در جایگاه آخر قرار گرفت و به پیروزی رسید. “من پدر یک سرباز هستم. من به ملت ما تبریک می گویم. “نظامی باغیروف 53 ساله به Eurasianet گفت. “پسرم آنجاست [in the conflict zone] همین الان. […] منتظر بازگشت او هستم. “