چین در آسیای مرکزی متنوع است

جاده ها ، خطوط لوله ، نیروگاه های برق با زغال سنگ: دیگر نه خیلی زیاد.

پکن تغییر مسیر داده است. اکنون به ندرت پروژه های بزرگ زیرساختی را در آسیای میانه تأمین می کند. در عوض ، جمهوری خلق به تولید روی آورده است: یک کارخانه اتوبوس سازی در اینجا ، یک کارخانه سیمان در آنجا. هنگامی که پکن وام می دهد ، هنوز از بانک های بیمه (بانک توسعه چین و Eximbank چین) است ، اما ترجیحاً پس از تأمین اعتبار مشترک از شرکای محلی یا کشورهای دیگر.

این تغییر ، که در دو یا سه سال اخیر مورد توجه قرار گرفته است ، دو عامل اساسی داشته است: کشورهای پذیرنده خواستار پروژه هایی هستند که شغل ، صادرات و ظرفیت صنعتی را فراهم می کند. و بانک های سیاست چین که از نظر تاریخی زیرساخت ها را تأمین می کردند اکنون می خواهند ریسک خود را گسترش دهند. این در هر ایالت آسیای میانه متفاوت بازی می کند.

قزاقستان

اولین موج سرمایه گذاری چین در قزاقستان ، بین سالهای 2007 و 2013 ، عمدتا معطوف به استخراج هیدروکربن و خطوط لوله انتقال نفت و گاز آسیای میانه به PRC بود.

برعکس ، در سه یا چهار سال گذشته ، سرمایه گذاری ها تنوع بیشتری یافته اند – که اغلب به عنوان “ظرفیت سازی صنعتی” توصیف می شود.

دولت قزاقستان سالها با اولویت همکاری با پکن در اولویت قرار دادن پروژه های توسعه مشترک بوده است. لیست 2019 شامل مهندسی شیمی ، ساخت و ساز ، کشاورزی و زیرساخت ها است.

بسیاری از این پروژه ها سرمایه گذاری هایی است که اساساً توسط مشاغل چینی تأمین می شود و هیچ تعهدی از طرف نور سلطان ندارند. اینها شامل کارخانه جدید سیمان چینی-قزاقستانی با تولید روزانه 2500 تن سیمان کلینکر ، کارخانه شیشه اوردا و کارخانه اتوبوس سازی یوتونگ جدید در حال ساخت در منطقه کاراگاندا است. تولید اکنون ستون فقرات مشارکت اقتصادی چین در قزاقستان است.

در همین حال ، نور سلطان در حال پرداخت وام های خود است. نمودار زیر بدهی دولت و نهادهای دولتی قزاقستان (SOE) به چین را نشان می دهد. بدهی های دولت در حال کاهش است ، در حالی که سرمایه گذاری در حال افزایش است.

بانک توسعه چین (CDB) هنوز به نهادهای دولتی قزاقستان وام می دهد ، اما اکنون تلاش می کند منابع مالی محلی را روی میز بیاورد. به عنوان مثال ، یک کارخانه 2.6 میلیارد دلاری پلی پروپیلن که هم اکنون در آتیرائو در دست ساخت است ، توسط یکی از شرکت های تابعه یکی از صندوق های ثروت حاکمیت قزاقستان تأمین مالی می شود که 2 میلیارد دلار از CDB وام گرفته و بقیه را نیز خود تأمین اعتبار می کند. KazMunayGas دولتی (اکثریت متعلق به همان صندوق ثروت حاکم است) پس از ساخت کارخانه توسط شرکت ملی مهندسی شیمی چین کارخانه را اداره خواهد کرد.

شرکت های چینی همچنین در برنده شدن در قرارداد پروژه های با سرمایه گذاری اروپا در قزاقستان مانند مزارع خورشیدی و بادی بهتر می شوند.

ازبکستان

با بودجه چین ، ازبکستان به دنبال تبدیل خود به نیروگاه تولیدی و پردازش هیدروکربن است.

تاشکند آماری تفکیک شده در مورد جریانهای مستقیم خارجی یا وام های خارجی را براساس کشور مبدا منتشر نمی کند. اما وزارت سرمایه گذاری و تجارت خارجی ادعا می کند که کل سرمایه گذاری مستقیم خارجی 3.2 برابر از 2.9 میلیارد دلار به 9.3 میلیارد دلار بین 2018 و 2019 رسیده است ، زیرا این کشور پس از مرگ رئیس جمهور دیرین اسلام کریموف افتتاح شد.

گزارش شده است که CDB قول یک میلیارد دلار به عنوان بخشی از کنسرسیوم بین المللی را داده است که 2.3 میلیارد دلار به 3.6 میلیارد دلار کمک می کند گیاه Oltin Yo’l گاز به مایع ، که باعث ایجاد سوخت های مصنوعی می شود. این طرح ، در حالی که چین در حال کار با سرمایه گذاران کشورهای ثالث (در این مورد کره جنوبی ، ژاپن و اروپا) است ، به هدف تاشکند برای انتقال از منبع منبع هیدروکربن به منبع پردازش این منابع و افزودن ارزش کمک می کند.

به همین ترتیب ، تاشکند یک توافقنامه 1 میلیارد دلاری با CITIC Group – وسیله نقلیه دولتی سرمایه گذاری – و هواوی برای ساخت زیرساخت های دیجیتال برای مصارف خانگی. 300 میلیون دلار اول برای ساخت تاسیسات تولید تجهیزات نظارت در نظر گرفته شده است. در صورت اجرای این معامله ، دیگر ازبکستان فقط تجهیزات فنی وارد نمی کند. آن را می سازد

فراتر از این ، چین ساخته است کارخانه های سیمان و بیشتر خرج کرد 250 میلیون دلار در گیاهان نساجی از سال 2016 ؛ یکی دیگر 130 میلیون دلار برای این صنعت در نظر گرفته شده است. همانند قزاقستان ، تولید اکنون ستون فقرات تعامل اقتصادی چین در این کشور است.

ازبکستان تنها کشوری در آسیای میانه است که در آن بدهی چین احتمالاً در حال افزایش است (به استثنای ترکمنستان که چنان مات است که هیچ ناظر خارجی از میزان واقعی وام خود نمی داند). پیش از مرگ کریموف در اواخر سال 2016 ، ازبکستان فقط مقادیر کمی از خارج از کشور وام گرفت. طبق گزارشات ، Eximbank بین سال های 2017 و 2019 با برنامه ریزی بیشتر 144 میلیون دلار برای ساخت نیروگاه های برق آبی جدید پرداخت کرده است. CDB نیز گزارش شده بودجه اوایل سال جاری خرید 309 میلیون دلاری سه هواپیمای بوئینگ 787-8 Dreamliners توسط هواپیمایی ازبکستان.

تاجیکستان

وام های کلان دولت چین به تاجیکستان طی پنج سال گذشته خشک شده است.

در حالی که پکن به ترمز رسیده است ، شرکت های چینی سرمایه گذاری های خود را (بعضاً به صورت مشارکت های مشترک) در معدن ، سیمان ، منسوجات و کشاورزی بطور مداوم افزایش داده اند. برخلاف وام های Eximbank ، دولت تاجیکستان مجبور نیست که این مبلغ را پس دهد. برای مشارکتهای مشترک ، شریک چینی به طور معمول بیشترین سرمایه را با طرف تاجیکستانی انجام می دهد و زمین و تنظیم مقررات را تنظیم می کند. غالباً دولت تاجیکستان مزایای مالیاتی یا زمین رایگان را برای سرمایه گذاری چین فراهم می کند.

در بخشهای منتخب ، این سرمایه گذاران چینی صنعت صادرات ایجاد کرده اند. تولید طلا از 2.4 تن در سال 2012 به 8.1 تن در سال 2019 افزایش یافت ، زمانی که گزارش شده بود که یک سرمایه گذاری مشترک چینی و تاجیکی بیش از 70 درصد تولید را تشکیل می دهد. به همین ترتیب ، در سال 2013 تاجیکستان فقط 30،000 تن سیمان تولید و حدود 3 میلیون تن واردات کرد. تا سال 2018 ، این کشور تولید کرد 3.8 میلیون تن و صادرات 1.4 میلیون. تقریباً همه اینها توسط شرکت های چینی ساخته شده است. یک شرکت نساجی متعلق به چین ادعاها بزرگترین صادر کننده تاجیکستان از نظر درآمد ارزی باشد. تولید نقره همچنین در سال 2019 17 درصد افزایش یافته است.

اما با وجود بازار کوچک تاجیکستان و شرایط خصمانه تجاری ، پروژه های مهم سخت تر از زمین خارج می شوند.

چندین سرمایه گذار چینی از برنامه های خود برای مدرنیزه کردن کارخانه ذوب آلومینیوم تالکو ، بزرگترین دارایی صنعتی این کشور در سال های اخیر خبر داده اند. نیروگاه مربوط به دوران اتحاد جماهیر شوروی که تا 40 درصد از منابع محدود انرژی تاجیکستان را استفاده می کند ، به شدت به یک نسخه جدید نیاز دارد. دوشنبه قانون را تغییر داده است تا به افراد خارجی اجازه بدهد سهام مالکیت داشته باشند ، اما تالکو تحت کنترل خانواده رئیس جمهور امامعلی رحمان قرار دارد و دولت وی شرایط هرگونه توافق نامه را مخفی نگه داشته است (در صورت وجود آنها).

یک استثنا که می تواند دوشنبه را به قلاب بیاندازد ، بخش 3.2 میلیارد دلاری تاجیکی خط لوله گاز مورد بحث از ترکمنستان به چین ، خط D ، است که در سال 2013 توافق شد و تاجیک ترانسگاز دولتی به عنوان یک سرمایه گذاری مشترک با چین فعالیت می کند شرکت ملی نفت. در صورت از دست دادن این پروژه ، احتمالاً طرف تاجیکی نیاز به بازپرداخت مقداری بدهی دارد. به نظر می رسد که اقتصاد خط D نسبت به زمانی که برای اولین بار پیشنهاد شده ، چندان قابل اجرا نیست و پیشرفت کمی حاصل شده است.

اگر هر یک از تعمیرات تالکو یا خط D ادامه داشته باشد ، یک شرکت چینی سهم عمده ای در پروژه های تولید سهم قابل توجهی از درآمد بودجه تاجیکستان را در اختیار خواهد داشت.

قرقیزستان

در قرقیزستان نیز وام های دولت چین به دولت کاهش می یابد – در اینجا به دلیل نگرانی های دولت قرقیزستان در مورد بار بدهی. و مانند تاجیکستان ، یک جریان ثابت سرمایه گذاری خصوصی چینی در این کشور وجود دارد که دولت قرقیزستان هیچ مسئولیتی در قبال آن ندارد.

سرمایه گذاری های کلان در تصفیه روغن و استخراج طلا انجام می شود. اما بی اعتمادی مردم به مشاغل خارجی ، به ویژه چینی ها ، مانع جریان سرمایه است. سرمایه گذاری های عمده در قرقیزستان با اعتراضات مردمی روبرو است که تولید را متوقف کرده است ، از جمله لغو مرکز تدارکات 275 میلیون دلاری در اوایل سال جاری.

هنگامی که معترضان محلی در معاملات معدن چین در طی تحولات سیاسی ماه گذشته ، معترضان محلی کنترل معادن چینی را به دست آوردند ، بیشتر وحشت کردند ، این یک عقبگرد برای امیدهای رئیس جمهور جدید برای جذب سرمایه گذاری خارجی است. سرمایه گذاران چینی در قرقیزستان و تاجیکستان برای اولین بار سرمایه گذاران خارج از کشور هستند که به دنبال بازارهایی با رقابت کم هستند. تصاویر تاسیسات جدید فرآوری سنگ معدن در آتش سوزی در کوههای قرقیزستان اطمینان ایجاد نمی کنند.